Ken je dat moment? Je kind stapt de deur binnen na een lange schooldag, smijt zijn tas in een hoek, kijkt alsof hij een citroen heeft gegeten en nog voordat jij kunt vragen: “Hoe was je dag?”, is de eerste uitbarsting al een feit. De ochtenddrama’s tellen we dan nog niet eens mee …
In mijn praktijk hoor ik het nu dagelijks van ouders: “De lontjes zijn kort. Héél kort.” Eén verkeerde sok of opmerking is al genoeg om de vlam in de pan te laten slaan. En weet je? Dat is eigenlijk helemaal niet zo gek. Want die laatste weken voor de zomervakantie… die zijn gewoon veel te veel.
Alles tegelijk
We zitten in de slotfase van het schooljaar. En dat betekent vaak een overvolle agenda:
- Toetsen; nog even ‘zeker weten dat we wel alles meten wat ze weten’.
- Schoolreisjes; leuk! … maar óók: 9 uur lang en heen in een schommelende bus vol geuren en gillende kinderen.
- Avondwandelvierdaagse; traditie, zeker… maar ook veel kinderen, geluiden, chaos en met pech nog pijntjes en dingetjes.
- Kinderfeestjes, sporttoernooien, eindkamp, musicalvoorbereidingen …
Voor hoogsensitieve kinderen (HSK) met een sterke wil is dit alles samen een soort mentale stormbaan. Ze willen alles meemaken, storten zich er vol enthousiasme in en genieten intens. Maar een hoogsensitief brein heeft óók tijd nodig om prikkels te verwerken, rust te pakken, op te laden. En als die tijd ontbreekt, dan kantelt het plezier in overprikkeling.
Volle emmers en lege batterijen
Deze kinderen hebben een gevoelig zenuwstelsel én een innerlijke drive waar de gemiddelde vakbond jaloers op zou zijn. Dus wat gebeurt er?
- Ze willen wél naar dat feestje – het lijkt ze geweldig.
- Maar ze kunnen het eigenlijk niet meer verwerken – de emmer is al vol.
- Ze roepen dat jij ze niet begrijpt – want ze begrijpen zichzelf soms ook niet meer.
- En denken: “Waarom snapt niemand mij en is iedereen chagrijnig of boos op mij?”
Zie daar de innerlijke tweestrijd: ze willen zoveel, maar hun systeem trekt het niet meer. Boze buien, huilpartijen, emotionele kortsluiting, alles komt voorbij. Tijd voor het E.H.B.O voor ouders en leerkrachten.
Daarom een zomerse tip: vertraag! Stel jezelf – en je kind – duidelijke vragen én … wees eerlijk:
- moet hij echt alle vier avonden lopen? Of is twee ook prima? Of geen?
- moet ze naar het feestje van dat neefje waar ze niemand kent?
- kunnen we dit weekend gewoon lekker níks doen? Pyjamadag. Vervelen. Lummelen?
Want weet je? Lummelen is goud waard. Tijdens het ‘niksen’ verwerkt je kind alle prikkels, komt er weer rust in hoofd en lijf. En zowaar: je kind kan ook rustig, luisterend en vrolijk zijn. Net als jij, als ouder …
Zes praktische tips:
(voor als je óók nog moet werken, wassen en koken en … )
- Schrap wat uit je agenda
Maak van een lege zaterdag een prioriteit. Zie het als een ‘mentale oplaaddag’ voor het hele gezin. - Maak bewuste keuzes
Laat je kind meedenken: “Wat vind jij deze week echt belangrijk?” Dat geeft hem/haar regie en voorkomt strijd. - Hanteer de ‘uit-knop’
Is een activiteit een ontlader of juist een energievreter? Weeg bewust af en maak je huis ’s avonds voor je kind zo prikkelarm mogelijk: zachte verlichting, rustige muziek, knusse sfeer, zachte kleding, enzovoorts. - Choose your battles
Laat de lat soms zakken. Wees niet te streng op een beperkt aantal issues. Dan maar weer dat oude voetbalshirt aan omdat het zo lekker zit. Dan nog maar een keer bloemkool deze week omdat hij dat wél lekker vindt en dat weer wrijving scheelt. Zoek alvast sokken uit voor de volgende morgen die wél lekker zitten. En als ze even van tafel gaan tijdens het eten.. laat het. Bij vragen of je ze met iets wil helpen wat ze eigenlijk al kunnen (helpen met eten, sokken, schoenen, rits enz)… Doe het gewoon maar even. Het is de rust waard. - Geef zelf het goede voorbeeld
Zeg ook eens iets af. Ga zelf lummelen. Laat zien dat het oké is om je grens te bewaken. - Doe aan verwachtingsmanagement
Communiceer hoe de week en de dag eruit ziet. Plan bewuste rustmomenten samen. Vertel: “Na mijn werk heb ik een halfuurtje voor jou. Wat lijkt je leuk om dan even samen te doen?” (je kunt hier ook wat keuzeopties geven als jou emmer ook vol zit en je niet weer op de trampo wilt). Zo weten ze waar ze aan toe zijn en voelen ze jouw aandacht.
Niet met overvolle emmers richting camping
Wees eerlijk; het doel is niet om met samengeknepen billen de zomervakantie in te rollen, in de hoop dat het strand alles goedmaakt. Het doel is: sámen toewerken naar een ontspannen vertrek. Niet alles hoeven, niet overal bij zijn, maar wel in verbinding blijven. Met jezelf. Met je kind. En met elkaar.
Herken je dit bij jouw kind? Of bij jezelf? Weet dan dat je niet alleen bent. En dat je hier zóveel verschil kunt maken, juist nu. Door die kleine aanpassingen. Door af en toe op de rem te trappen.
Wil je daar eens samen met Silvia naar kijken? Ze denkt graag met je mee. Bezoek haar profielpagina om te zien of ze aan je wensen voldoet.
