Meer dan tien jaar geleden werd ik door een flinke burn-out tot een belangrijk reflectiemoment gedwongen. Het werd pijnlijk duidelijk dat ik mijn leven niet handig had ingericht en dat het tijd was om andere keuzes te maken. Mijn conclusie was dat ik mijn loopbaan vooral had gebaseerd op wat logisch leek gezien mijn opleiding en competenties – wat ik kón.
Maar ik had nauwelijks stilgestaan bij wie ik bén en wat ik als persoon nodig heb om duurzaam te kunnen functioneren. Dus, met die levensles in mijn achterzak, sloeg ik vol goede moed een nieuw pad in.
En toen… nog meer vragen
Tot mijn verbazing (en eerlijk gezegd ook schrik) voelde ik me in mijn nieuwe werkomgeving opnieuw wankel. Dat zorgde voor verwarring. Ik deed toch werk dat paste bij wie ik ben én wat ik kan? Waarom leek het dan alsof ik elk moment opnieuw tegen een burn-out aan kon lopen?
Ik hield vol, maar begon wel aan een nieuwe zoektocht. Veel lezen, praten, onderzoeken, reflecteren… En steeds vaker kwam het woord ‘hoogsensitiviteit’ voorbij. Die eigenschap kende ik allang van mezelf, maar in een wereld waarin HSP soms wat zweverig wordt benaderd, vond ik het lastig om dat label écht te omarmen. Het voelde alsof ik mezelf er niet serieus mee mocht nemen.
Gelukkig kwam ik steeds meer mensen tegen die hoogsensitiviteit vanuit een nuchtere, wetenschappelijke invalshoek benaderden. Zij gaven me concrete handvatten en inzichten. Ik begon te begrijpen hoe mijn hoogsensitieve systeem werkt en wat dat betekent voor mijn dagelijks leven.
De kracht van reflectie
Ik ontdekte het belang van échte rustmomenten, de invloed van mijn sociale omgeving, en waarom ik in een kantoortuin letterlijk leegliep. Het kwartje viel: lesgeven gaf me energie, maar alle prikkels en signalen die ik oppikte – en die mijn hoofd tot overuren dwongen – zogen diezelfde energie meteen weer weg. Dit constante proces van verwerken, reflecteren en betekenis geven kostte me enorm veel, zonder dat ik me daar volledig bewust van was. Toen ik eenmaal wist hoe mijn hoogsensitiviteit werkte, kon ik die kennis vertalen naar mijn eigen situatie. Dat gaf me de tools om mijn leven opnieuw in te richten op een manier die bij mij past.
Reflectie is mijn kompas geworden. Door bewust stil te staan bij mezelf, heb ik niet alleen mijn levensvisie helder gekregen, maar ook geleerd hoe ik keuzes kan maken die echt bij me passen. Het helpt me in balans te blijven en in mijn kracht te staan.
Mijn carrièrepad is sindsdien veranderd. Ik werk nu als studentendecaan en trainer bij de Hogeschool Utrecht, waar ik één-op-één begeleiding geef en kleine groepen train. Deze werkwijze past beter bij mijn behoeften en energie. Daarnaast ben ik trainingen aan het ontwikkelen rondom hoogsensitiviteit en onderzoek ik hoe ik collega’s kan ondersteunen die met dezelfde uitdagingen worstelen als ik destijds.
Hoogsensitiviteit als talent
Wat ik steeds meer ben gaan zien, is dat zelfreflectie een van de mooiste talenten van HSP’s is. Natuurlijk brengt dat ook interne uitdagingen met zich mee. Er zijn verschillende stemmen in mij die mee reflecteren: de perfectionist, de vredestichter, de eeuwige student … Ik heb geleerd dat ze allemaal het beste met me voor hebben, maar dat ik ze soms ook moet begrenzen.
Voor mij is reflecteren bijna net zo essentieel als ademhalen. Het helpt me koers te bepalen, mezelf te blijven ontwikkelen en energie te vinden in wie ik ben. En dat gun ik iedereen.
Dus, vanuit mijn eigen ervaring: ik wens je veel reflectie. Het kan je leven veranderen.
